همه چیز درباره عمق فلزیاب ها

در این مقاله قصد داریم در رابطه با همه چیز درباره عمق فلزیاب ها اطلاعات مفیدی را در اختیار شما قرار دهیم.

شاید برایتان سوال پیش آمده باشد که حداکثر عمق زنی فلزیاب ها چقدر است؟

عمق فلزیاب به حداکثر عمقی گفته می‌شود که فلزیاب قادر است جسم فلزی را زیر زمین شناسایی کند.

همچنین این عمق بسته به نوع دستگاه، نوع هدف، جنس خاک و شرایط محیطی متغیر است.

البته عمق کاوش فلزیاب یکی از مهم‌ترین فاکتورها در انتخاب و کارایی این دستگاه‌هاست.

عوامل متعددی بر این عمق تأثیرگذارند و درک آن‌ها به شما کمک می‌کند تا بهترین نتیجه را از فلزیاب خود بگیرید.

عمق کاوش به حداکثر عمقی اشاره دارد که یک فلزیاب می‌تواند یک شیء فلزی را در زیر زمین تشخیص دهد.

این توانایی به ارسال میدان الکترومغناطیسی از طریق خاک و واکنش دستگاه به اشیاء شناسایی شده بستگی دارد.

عوامل مؤثر بر عمق کاوش فلزیاب:

1. نوع و اندازه هدف (شیء فلزی):

   • اندازه: هرچه شیء بزرگ‌تر باشد، میدان مغناطیسی قوی‌تری تولید می‌کند و در عمق بیشتری قابل شناسایی است. (همه چیز درباره عمق فلزیاب ها)
   • نوع فلز: فلزاتی با رسانایی الکتریکی بالا مانند نقره و مس، معمولاً در عمق بیشتری نسبت به فلزاتی با رسانایی کمتر مانند طلا یا سرب قابل تشخیص هستند.
   • شکل و جهت‌گیری: اشیاء با سطح بزرگ‌تر (مثلاً یک سکه خوابیده به پهلو) نسبت به اشیاء با سطح کوچک‌تر (مثلاً یک سکه روی لبه) در عمق بیشتری قابل تشخیص هستند.

2. اندازه و نوع لوپ (کویل) جستجو:

   • اندازه کویل: به طور کلی، هرچه قطر کویل جستجو بزرگ‌تر باشد، عمق کاوش بیشتری برای اهداف بزرگتر ارائه می‌دهد. با این حال، کویل‌های بزرگتر ممکن است در تفکیک اهداف کوچک در محیط‌های پر از زباله کمتر دقیق باشند.
   • کویل‌های کوچک (Sniper Coils): این کویل‌ها (با قطر 10 تا 18 سانتی‌متر) برای یافتن اهداف کوچک در مناطق شلوغ و پر از زباله مناسب‌ترند و عمق تشخیص آن‌ها معمولاً 15 تا 20 سانتی‌متر است.
   • کویل‌های متوسط: رایج‌ترین کویل‌ها (با قطر 22 تا 25 سانتی‌متر) برای کاربردهای عمومی و یافتن سکه و جواهرات مناسب هستند و عمق کاوش حدود 20 سانتی‌متر دارند.
   • کویل‌های بزرگ: (با قطر 25 تا 38 سانتی‌متر و بیشتر) بهترین عمق را برای اهداف بزرگتر و پوشش مساحت بیشتر ارائه می‌دهند و برای کاوش در مناطق وسیع یا یافتن گنجینه‌های بزرگ مناسب‌اند.
   • انواع کویل: کویل‌های کانسنتریت (Concentric) برای شناسایی دقیق هدف و عمق بالا در خاک‌های کم‌کانی‌سازی مناسبند. کویل‌های مونو (Mono) که در فلزیاب‌های پالسی (Pulse Induction) رایج هستند، حساسیت یکنواختی در سراسر کویل دارند و برای خاک‌های بسیار کانی‌سازی‌شده مناسب‌ترند.

3. شرایط زمین و خاک:

   • کانی‌سازی خاک: وجود مواد معدنی (مانند آهن) در خاک می‌تواند باعث اختلال در سیگنال فلزیاب شود و عمق کاوش را کاهش دهد. خاک‌های با کانی‌سازی بالا به فلزیاب‌های پیشرفته‌تر با قابلیت بالانس زمین بهتر نیاز دارند.
   • رطوبت خاک: خاک‌های مرطوب می‌توانند رساناتر باشند و در برخی موارد به عمق کاوش کمک کنند، اما در فرکانس‌های بالا، رطوبت زیاد می‌تواند باعث تداخل شود.
   • تراکم خاک: خاک متراکم‌تر می‌تواند عبور امواج الکترومغناطیسی را دشوارتر کند و عمق تشخیص را کاهش دهد.
   • موانع: وجود سنگ‌ها، ریشه‌های درختان و سایر موانع زیر زمین می‌تواند بر عملکرد دستگاه تأثیر بگذارد.

4. فرکانس فلزیاب:

   • فرکانس‌های پایین (زیر 8 کیلوهرتز): برای اهداف بزرگتر و عمیق‌تر با رسانایی بالا (مانند نقره و مس) مناسب‌ترند و نفوذ بیشتری در زمین دارند.
   • فرکانس‌های بالا (15 تا 100 کیلوهرتز): برای اهداف کوچک‌تر و سطحی‌تر مانند قطعات طلا یا جواهرات ریز، حساسیت بیشتری دارند.
   • فلزیاب‌های چند فرکانس (Multi-IQ): این دستگاه‌ها با استفاده همزمان از چندین فرکانس، توانایی بهتری در شناسایی دقیق اهداف در عمق‌های مختلف و در انواع خاک دارند و ثبات سیگنال بالاتری ارائه می‌دهند.

5. تنظیمات حساسیت دستگاه:

   • تنظیم حساسیت دستگاه به طور مستقیم بر عمق کاوش تأثیر می‌گذارد. حساسیت بالاتر می‌تواند به یافتن اهداف عمیق‌تر کمک کند، اما ممکن است منجر به دریافت سیگنال‌های کاذب بیشتر از مواد معدنی خاک یا زباله شود.

6. مهارت اپراتور:

   • تجربه و آشنایی اپراتور با دستگاه، نحوه تفسیر سیگنال‌ها (صدا و نمایشگر) و تکنیک‌های درست حرکت دادن کویل (Sweep) به طور قابل توجهی بر عمق کاوش و موفقیت در یافتن اهداف تأثیر می‌گذارد. (همه چیز درباره عمق فلزیاب ها)

حدود عمق کاوش معمولی فلزیاب‌ها

حداکثر عمق کاوش فلزیاب‌های مختلف:

• فلزیاب‌های عمومی و مبتدی: بیشتر این دستگاه‌ها می‌توانند سکه‌ها را در عمق 25 تا 40 سانتی‌متر تشخیص دهند.
• فلزیاب‌های میان‌رده: در شرایط ایده‌آل، می‌توانند به عمق 30 تا 45 سانتی‌متر برسند.
• فلزیاب‌های پیشرفته و تخصصی: برخی از دستگاه‌های پیشرفته و گران‌قیمت، به خصوص آن‌هایی که برای یافتن گنجینه‌های بزرگ یا حفره‌یابی طراحی شده‌اند (مانند اسکنرهای سه‌بعدی زمین)، می‌توانند تا عمق 3 تا 5 متر و حتی تا 20 متر (برای اهداف بسیار بزرگ) را نیز تشخیص دهند. اما باید توجه داشت که ادعاهای برخی شرکت‌ها مبنی بر عمق 8 تا 15 متر یا بیشتر برای اهداف کوچک، اغلب اغراق‌آمیز است.
• اهداف قدیمی: فلزات قدیمی که برای مدت طولانی در خاک بوده‌اند، ممکن است به دلیل پدیده هاله‌ی مغناطیسی یا تغییرات شیمیایی در اطرافشان، در عمق بیشتری نسبت به فلزات جدید قابل تشخیص باشند.

چگونه عمق کاوش فلزیاب خود را به حداکثر برسانیم؟

• انتخاب کویل مناسب: برای اهداف بزرگ و عمیق، از کویل‌های بزرگتر استفاده کنید و برای اهداف کوچک در مناطق پر از زباله، کویل‌های کوچک‌تر و با فرکانس بالاتر را انتخاب کنید.
• بالانس زمین (Ground Balance): تنظیم صحیح بالانس زمین برای خنثی کردن تأثیر کانی‌سازی خاک حیاتی است.
• تنظیم حساسیت: حساسیت را تا جایی که سیگنال‌های کاذب ایجاد نشود، بالا ببرید.
• آهسته حرکت کردن: حرکت آهسته و دقیق کویل بر روی زمین به دستگاه فرصت بیشتری برای پردازش سیگنال‌ها و تشخیص اهداف عمیق‌تر می‌دهد.
• آگاهی از شرایط خاک: قبل از کاوش، از نوع خاک منطقه آگاه شوید و تنظیمات دستگاه را متناسب با آن اعمال کنید.
• تمرین و تجربه: هرچه بیشتر با دستگاه خود کار کنید و سیگنال‌های آن را بشناسید، در تشخیص اهداف عمیق‌تر و کوچک‌تر مهارت بیشتری پیدا خواهید کرد.

در نهایت، عمق کاوش فلزیاب یک عدد ثابت نیست و به تعامل پیچیده‌ای از عوامل مختلف بستگی دارد.

با درک این عوامل و به کارگیری تکنیک‌های صحیح، می‌توانید شانس خود را برای یافتن اشیاء ارزشمند در عمق‌های بیشتر افزایش دهید.

فلزیاب چقدر عمق می‌زند؟ فاکتورهای تعیین‌کننده عمق فلزیاب

عمق کاوش فلزیاب یک موضوع بسیار مهم و در عین حال پیچیده است که به عوامل متعددی بستگی دارد.

نمی‌توان یک عدد ثابت برای “عمق فلزیاب” ارائه داد، چرا که این عدد بر اساس شرایط مختلف تغییر می‌کند.

فلزیاب چقدر عمق می‌زند؟ (یک تخمین کلی):

• فلزیاب‌های عمومی و تفریحی (معمولاً VLF): برای اشیاء کوچکی مانند سکه و جواهرات، معمولاً تا عمق 20 تا 40 سانتی‌متر را پوشش می‌دهند.
• فلزیاب‌های پالسی (PI) و پیشرفته‌تر: این نوع دستگاه‌ها می‌توانند برای اهداف بزرگتر، عمق‌های بیشتری را پوشش دهند.
  • برای یک هدف با اندازه متوسط (مثلاً یک قوطی نوشابه)، ممکن است تا 90 سانتی‌متر تا 1.5 متر عمق بزنند.
  • برای اهداف بسیار بزرگ (مانند یک مخزن 20 لیتری)، برخی فلزیاب‌های پالسی قوی می‌توانند تا 2 تا 4 متر را هم تشخیص دهند.
  • ادعاهایی مبنی بر عمق 8، 15 یا 20 متر برای فلزیاب‌های معمولی یا نقطه زن‌ها، معمولاً غیرواقعی و فریبنده هستند. دستگاه‌هایی که به این عمق‌ها می‌رسند، معمولاً اسکنرهای سه بعدی زمین (GPR) یا رادارهای نفوذگر زمین هستند که کاربرد و تکنولوژی کاملاً متفاوتی دارند.

فاکتورهای تعیین‌کننده عمق فلزیاب:

1. نوع و اندازه هدف (شیء فلزی):

   • اندازه: مهم‌ترین عامل. هرچه هدف بزرگ‌تر باشد (مثلاً یک صندوق فلزی در مقابل یک سکه)، میدان مغناطیسی بیشتری تولید می‌کند و در عمق بیشتری قابل تشخیص است.
   • جنس فلز: فلزاتی با رسانایی الکتریکی بالا (مانند مس، نقره، برنج) معمولاً راحت‌تر و در عمق بیشتری نسبت به فلزاتی مانند طلا (به خصوص قطعات کوچک طلا) یا آهن شناسایی می‌شوند.
   • شکل و جهت‌گیری: یک فلز صاف و پهن (مثل یک ورق فلزی که به صورت افقی خوابیده) نسبت به همان فلز که به صورت عمودی یا لوله مانند قرار گرفته باشد، بازتاب سیگنال قوی‌تری دارد و بهتر شناسایی می‌شود.
   • قدمت فلز: اشیاء فلزی قدیمی که مدت زمان زیادی در خاک بوده‌اند، ممکن است به دلیل پدیده “هاله مغناطیسی” (تغییرات شیمیایی در اطراف فلز) در عمق بیشتری قابل تشخیص باشند.

2. اندازه و نوع لوپ (کویل) جستجو:

   • لوپ‌های کوچک (10-18 سانتی‌متر): به آن‌ها “اسنایپر کویل” نیز می‌گویند. حساسیت بالایی به اهداف کوچک و نزدیک به سطح دارند و برای مناطق آلوده به زباله مناسب‌اند. عمق کاوش برای اهداف کوچک حدود 15-20 سانتی‌متر.
   • لوپ‌های متوسط (22-25 سانتی‌متر): استاندارد و رایج‌ترین اندازه هستند. تعادلی بین عمق و تفکیک‌پذیری ارائه می‌دهند. برای سکه و جواهرات معمولاً عمق 20-30 سانتی‌متر.
   • لوپ‌های بزرگ (بیش از 30 سانتی‌متر): برای اهداف بزرگتر و عمیق‌تر طراحی شده‌اند و پوشش دهی وسیع‌تری دارند. برای یافتن گنجینه‌های بزرگ یا کاوش در مناطق وسیع مناسب‌اند. می‌توانند عمق کازش را به طرز چشمگیری افزایش دهند.
   • نوع لوپ (کانسنتریک، مونو، دابل دی): هر کدام ویژگی‌های خاصی دارند که بر حساسیت، تفکیک و عملکرد در خاک‌های مختلف تأثیر می‌گذارد. لوپ‌های مونو در فلزیاب‌های پالسی برای عمق بیشتر در خاک‌های کانی‌سازی شده بهتر عمل می‌کنند.

3. شرایط زمین و خاک:

   • کانی‌سازی خاک: وجود مواد معدنی (به خصوص اکسید آهن) در خاک، تأثیر منفی بسیار زیادی بر عمق کاوش دارد، زیرا باعث ایجاد سیگنال‌های مزاحم می‌شوند. خاک‌های با کانی‌سازی بالا نیازمند دستگاه‌های با قابلیت “بالانس زمین” پیشرفته هستند.
   • رطوبت خاک: رطوبت متوسط می‌تواند به رسانایی بهتر خاک و افزایش عمق کمک کند، اما رطوبت بیش از حد (خاک باتلاقی یا شور) می‌تواند باعث تداخل شود.
   • تراکم خاک: خاک فشرده و متراکم، عبور امواج الکترومغناطیسی را دشوارتر می‌کند و عمق را کاهش می‌دهد.
   • موانع: وجود سنگ‌های بزرگ، ریشه‌های درختان و سایر موانع زیر زمین می‌تواند سیگنال را مختل کرده و عمق را کاهش دهد.

4. فرکانس فلزیاب:

   • فرکانس‌های پایین (مثلاً زیر 8 کیلوهرتز): نفوذ بیشتری در زمین دارند و برای اهداف بزرگتر و عمیق‌تر مناسب‌ترند. حساسیت کمتری به اهداف کوچک و سطحی دارند. (مثلاً فلزیاب‌های پالسی اغلب در فرکانس‌های پایین‌تر مانند 100 تا 200 هرتز کار می‌کنند که به نفوذ عمق بیشتر کمک می‌کند.)
   • فرکانس‌های بالا (مثلاً بالای 15 کیلوهرتز): حساسیت بیشتری به اهداف کوچک (مانند قطعات ریز طلا) و اهداف نزدیک به سطح دارند، اما عمق نفوذشان کمتر است و بیشتر تحت تأثیر کانی‌سازی خاک قرار می‌گیرند.
   • فلزیاب‌های چند فرکانس (Multi-IQ): با استفاده همزمان از چندین فرکانس، تلاش می‌کنند تا بهترین تعادل بین عمق برای اهداف بزرگ و حساسیت برای اهداف کوچک را ارائه دهند و در انواع خاک کارایی بالایی داشته باشند.

5. تنظیمات حساسیت دستگاه:

   • افزایش حساسیت به طور کلی عمق کاوش را افزایش می‌دهد، اما در عین حال می‌تواند باعث افزایش دریافت نویز و سیگنال‌های کاذب از مواد معدنی خاک یا زباله شود. اپراتور باید تعادل مناسبی بین حساسیت و پایداری دستگاه پیدا کند.

6. تکنولوژی دستگاه (VLF، PI، ZVT و غیره):

   • VLF (Very Low Frequency): رایج‌ترین نوع، برای تفکیک فلزات خوب هستند، اما در خاک‌های با کانی‌سازی بالا محدودیت عمق دارند.
   • PI (Pulse Induction): عمق نفوذ بسیار خوبی دارند و کمتر تحت تأثیر کانی‌سازی خاک قرار می‌گیرند، اما تفکیک فلزات در آن‌ها معمولاً کمتر از VLF است (مگر در مدل‌های پیشرفته).
   • ZVT (Zero Voltage Transmission): تکنولوژی پیشرفته‌ای مانند GPZ 7000 ماینلب که برای طلایابی عمیق طراحی شده و عمق بسیار بالایی برای طلا و سایر فلزات گرانبها ارائه می‌دهد (تا 3.5 متر با لوپ‌های بزرگ).

7. مهارت اپراتور:

   • یک اپراتور با تجربه که با دستگاه خود آشنایی کامل دارد، می‌تواند با تنظیمات صحیح، تکنیک حرکت لوپ مناسب، و تفسیر درست سیگنال‌ها، حداکثر عمق ممکن را از دستگاه خود به دست آورد.

تأثیر نوع خاک و اندازه هدف بر عمق کاوش فلزیاب

نوع خاک و اندازه هدف دو فاکتور بسیار مهم و تأثیرگذار بر عمق کاوش فلزیاب هستند.

در ادامه به تفصیل به تأثیر هر یک می‌پردازیم:

1. تأثیر نوع خاک بر عمق کاوش فلزیاب:

خاک یک محیط پیچیده است که می‌تواند سیگنال‌های ارسالی و دریافتی فلزیاب را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. مهم‌ترین ویژگی خاک که بر عمق کاوش تأثیر می‌گذارد، “کانی‌سازی” یا “مواد معدنی” موجود در آن است.

• خاک‌های با کانی‌سازی بالا (High Mineralization):

  • کاهش عمق: این خاک‌ها حاوی مقادیر زیادی از مواد معدنی رسانا (مانند اکسید آهن) هستند که خودشان سیگنال‌های الکترومغناطیسی تولید می‌کنند. این سیگنال‌های مزاحم (نویز) با سیگنال‌های برگشتی از هدف فلزی تداخل پیدا می‌کنند و تشخیص فلزات را دشوار می‌سازند. در نتیجه، عمق کاوش به شدت کاهش می‌یابد.
  • مثال: خاک‌های قرمز، خاک‌های آتشفشانی، خاک‌های شور (نزدیک سواحل دریا)، و خاک‌های دارای سنگ‌های معدنی.
  • راهکار: فلزیاب‌های پالسی (PI) و دستگاه‌هایی با قابلیت “بالانس زمین” پیشرفته (Ground Balance) برای کار در این نوع خاک‌ها مناسب‌تر هستند، زیرا کمتر تحت تأثیر کانی‌سازی قرار می‌گیرند.

• خاک‌های با کانی‌سازی پایین (Low Mineralization):

  • افزایش عمق: این خاک‌ها حاوی مواد معدنی کمتری هستند و تداخل کمتری با سیگنال فلزیاب ایجاد می‌کنند. در نتیجه، فلزیاب می‌تواند به عمق بیشتری نفوذ کند و اهداف را راحت‌تر تشخیص دهد.
  • مثال: خاک‌های لومی، شنی و برخی خاک‌های کشاورزی.

• رطوبت خاک:

  • رطوبت متوسط: می‌تواند به رسانایی بهتر خاک کمک کرده و در برخی موارد، کمی عمق کاوش را افزایش دهد.
  • رطوبت بالا (خاک‌های باتلاقی یا اشباع از آب): می‌تواند باعث افزایش نویز و کاهش عمق شود، زیرا آب خود رسانا است و می‌تواند سیگنال‌های مزاحم ایجاد کند.

• تراکم خاک:

  • خاک‌های فشرده و متراکم، عبور امواج الکترومغناطیسی را دشوارتر می‌کنند و می‌توانند عمق کاوش را کاهش دهند. خاک‌های سست‌تر و نرم‌تر، عبور سیگنال را آسان‌تر می‌کنند.

2. تأثیر اندازه هدف بر عمق کاوش فلزیاب:

اندازه هدف یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین عوامل بر عمق کاوش فلزیاب است. شما می توانید جهت کسب اطلاعات بیشتر مقاله افزایش عمق فلزیاب را مطالعه کنید. رابطه بین اندازه هدف و عمق کاوش تقریباً مستقیم است. :

• اهداف بزرگ:

  • عمق بیشتر: هرچه شیء فلزی بزرگ‌تر باشد، میدان مغناطیسی بیشتری را تحت تأثیر قرار می‌دهد و سیگنال برگشتی قوی‌تری تولید می‌کند. این سیگنال قوی‌تر می‌تواند از عمق بیشتری توسط فلزیاب شناسایی شود.
  • مثال: یک صندوق فلزی بزرگ، یک لوله، یا یک قطعه فلز بزرگ، در عمق بسیار بیشتری نسبت به یک سکه یا یک حلقه کوچک قابل تشخیص هستند. برخی فلزیاب‌های پالسی می‌توانند اهداف بسیار بزرگ را تا عمق 3 تا 4 متر نیز تشخیص دهند.

• اهداف کوچک:

  • عمق کمتر: اشیاء فلزی کوچک (مانند سکه، انگشتر، قطعات ریز طلا) میدان مغناطیسی کمتری را تحت تأثیر قرار می‌دهند و سیگنال برگشتی ضعیف‌تری دارند. بنابراین، تنها در عمق‌های کمتری قابل تشخیص هستند.
  • مثال: یک سکه معمولاً در عمق 20 تا 40 سانتی‌متر قابل تشخیص است، در حالی که یک قطعه ریز طلا ممکن است فقط در چند سانتی‌متری سطح زمین شناسایی شود.

نکات تکمیلی:

• شکل و جهت‌گیری هدف: یک هدف بزرگ و پهن که به صورت افقی در خاک قرار گرفته باشد (مانلاً یک سینی فلزی)، سیگنال قوی‌تری نسبت به همان هدف که به صورت عمودی قرار گرفته باشد، ایجاد می‌کند و در نتیجه در عمق بیشتری قابل تشخیص است.
• جنس فلز: علاوه بر اندازه، جنس فلز نیز مهم است. فلزاتی مانند مس و نقره که رسانایی بالایی دارند، حتی در اندازه‌های کوچک نیز می‌توانند بهتر از فلزاتی مانند طلا (به خصوص قطعات ریز آن) در عمق تشخیص داده شوند.
• قدمت هدف: فلزات قدیمی که مدت زیادی در خاک مانده‌اند، ممکن است به دلیل پدیده “هاله مغناطیسی” (تغییرات شیمیایی در اطراف فلز) در عمق بیشتری قابل تشخیص باشند.

در مجموع، برای دستیابی به بهترین عمق کاوش، باید به هر دو عامل نوع خاک و اندازه هدف توجه کرد و فلزیابی را انتخاب کرد که برای شرایط خاص منطقه و نوع اهداف مورد نظر، بهینه باشد.

مقایسه عمق فلزیاب‌های مختلف: کدام فلزیاب بیشترین عمق را دارد؟

برای مقایسه عمق فلزیاب‌های مختلف، باید به نوع تکنولوژی به کار رفته در آن‌ها و همچنین کاربرد اصلی‌شان توجه کنیم.

به طور کلی، نمی‌توان یک “بهترین فلزیاب با بیشترین عمق” را به صورت مطلق معرفی کرد.

زیرا هر دستگاه برای اهداف و شرایط خاصی بهینه شده است.

جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با ساخت فلزیاب با عمق 3 متر می توانید این مقاله از سایت را مطالعه کنید.

انواع اصلی فلزیاب‌ها بر اساس تکنولوژی و عمق کاوش:

1. فلزیاب‌های VLF (Very Low Frequency):

   • کاربرد: رایج‌ترین نوع فلزیاب‌ها برای سرگرمی، یافتن سکه، جواهرات، و اشیاء کوچک نزدیک به سطح.

   • عمق کاوش:

     • برای سکه و اشیاء کوچک: 20 تا 40 سانتی‌متر (در شرایط ایده‌آل).
     • برای اهداف بزرگتر و نزدیک سطح: ممکن است تا 60-70 سانتی‌متر هم برسند.
   • مزایا: قدرت تفکیک (Discrimination) بالا (تشخیص فلزات آهنی از غیرآهنی)، قیمت مناسب، سبک وزن، و استفاده آسان.
   • معایب: به شدت تحت تأثیر کانی‌سازی خاک (مواد معدنی موجود در خاک) قرار می‌گیرند و در خاک‌های معدنی یا شور، عمق کاوش آن‌ها به شدت کاهش می‌یابد.

2. فلزیاب‌های PI (Pulse Induction – القای پالسی):

   • کاربرد: بهترین گزینه برای عمق زیاد، به خصوص در خاک‌های بسیار کانی‌سازی شده (مانند مناطق طلاخیز، سواحل شن سیاه).

   • عمق کاوش:

     • برای اهداف متوسط (مانند قوطی): 1 تا 1.5 متر.
     • برای اهداف بزرگ (مانند صندوق فلزی بزرگ): می‌توانند تا 3 تا 4 متر و حتی بیشتر را نیز پوشش دهند. برخی ادعاها برای اهداف بسیار بزرگ به 5 تا 10 متر نیز می‌رسد.
   • مزایا: نفوذ عمق بسیار بالا، مقاومت عالی در برابر کانی‌سازی خاک و آب شور.
   • معایب: معمولاً قدرت تفکیک فلزات کمتری نسبت به VLF دارند (فقط حضور فلز را نشان می‌دهند، نه نوع آن)، حساسیت کمتری به اهداف بسیار کوچک دارند، و اغلب قیمت بالاتری دارند.

3. فلزیاب‌های دو لوپ (Two-Box Detectors / Deep Seekers):

   • کاربرد: به طور خاص برای یافتن اهداف بسیار بزرگ و عمیق مانند صندوق‌های گنج، لوله‌ها، تونل‌ها، و انبارهای فلزی.
   • عمق کاوش: برای اهداف بزرگ می‌توانند به عمق 2 تا 6 متر یا حتی بیشتر نیز برسند.
   • مزایا: بهترین گزینه برای اهداف بزرگ و عمیق، مقاومت خوب در خاک‌های کانی‌سازی شده.
   • معایب: حساسیت بسیار کم به اهداف کوچک (مثلاً سکه)، حمل و نقل دشوارتر، تفکیک فلزات محدود.

4. فلزیاب‌های VLF چند فرکانس (Multi-Frequency VLF):

   • کاربرد: ترکیبی از مزایای فلزیاب VLF و برخی از مزایای PI. این دستگاه‌ها همزمان از چندین فرکانس استفاده می‌کنند یا امکان تغییر فرکانس را فراهم می‌کنند.

   • عمق کاوش:

     • برای اهداف کوچک و سکه: عمقی مشابه VLFهای تک فرکانس یا کمی بهتر.
     • برای اهداف متوسط در شرایط مختلف خاک: عملکرد بسیار پایداری دارند و عمق نسبتاً خوبی ارائه می‌دهند.
   • مزایا: تفکیک عالی، عملکرد پایدارتر در خاک‌های کانی‌سازی شده نسبت به VLFهای تک فرکانس، حساسیت خوب به اهداف کوچک و بزرگ.
   • معایب: عمق نهایی آن‌ها برای اهداف بسیار بزرگ و در شرایط بسیار سخت خاک به پای PI نمی‌رسد.

5. دستگاه‌های اسکنر سه بعدی زمین (3D Ground Scanners / GPR – Ground Penetrating Radar):

   • کاربرد: این‌ها در واقع فلزیاب به معنای سنتی نیستند، بلکه رادارهای نفوذگر زمین هستند که تصاویر سه‌بعدی از زیر زمین ایجاد می‌کنند. برای یافتن فضاهای خالی (مانند تونل، اتاقک)، ناهنجاری‌ها و اهداف فلزی بسیار بزرگ در عمق‌های زیاد استفاده می‌شوند.
   • عمق کاوش: می‌توانند اهداف را در عمق 5 تا 20 متر یا حتی بیشتر (بسته به مدل، اندازه هدف و نوع خاک) تشخیص دهند.
   • مزایا: توانایی شناسایی فضاهای خالی و ساختارها، عمق بسیار بالا برای اهداف بزرگ، تصویرسازی زیر زمین.
   • معایب: بسیار گران‌قیمت، نیاز به مهارت بالا برای تفسیر داده‌ها، حساسیت کم به اهداف کوچک.